Marianne Timmer

Marianne Timmer wordt geboren op 3 oktober 1974 in Sappemeer. Al op jonge leeftijd blijkt ze een uitgesproken voorliefde voor schaatsen te koppelen aan een aangeboren talent voor dezelfde sport. Op twintigjarige leeftijd verwerft ze bekendheid bij het grote publiek, door op het WK voor junioren in 1994 knap een bronzen plak in de wacht te slepen. Het blijkt het startschot voor een voortvarende carrière die haar over de hele wereld voert. Ze specialiseert zich al vroeg in afstanden zoals de 500, 1000 en 1500 meter en doet dat met succes; in 1998 wint ze tijdens de Olympische winterspelen in Nagano maar liefst 2 gouden medaille op de 1000 en 1500 meter. De Olympische spelen van 2002 in Salt Lake City verliepen teleurstellend, Marianne wist er geen podiumplaats te behalen. 4 jaar later echter won Marianne in Turijn, na te zijn gediskwalificeerd voor een valse start op de 500 meter, een gouden medaille op de 1000 meter. Het zou niet het laatste sportieve succes van de populaire schaatsster zijn, want na de teleurstellende Olympische Winterspelen in Salt Lake City weet ze in 2004 wederom in Nagano eremetaal te behalen. Als eerste vrouw in de Nederlandse schaatshistorie wordt Marianne wereldkampioene sprint. Later in haar carrière behaalt Marianne Timmer nog meer successen, maar kent zij ook tegenslag. Tijdens de Olympische Spelen van 2006 in Turijn wordt Marianne gediskwalificeerd door een valse start op de 500 meter, een week later echter behaalt Marianne haar 2e gouden Olympische medaille op de 1000 meter. In 2009 slaat het noodlot toe en breekt ze bij een val haar hielbeen op meerdere plekken. Het contrast tussen de sportieve successen en het zware hersteltraject verschaffen haar veel inzichten die ook buiten de topsport toepasbaar zijn. Een carrière met pieken en dalen en de wil om steeds één keer meer op te staan dan je valt maken van Marianne een bijzondere mens. Eind 2010 hangt Marianne Timmer haar schaatsen na een bewierookte carrière definitief aan de wilgen. Toch blijft ze actief in de schaatswereld, want ze besluit haar ervaring als topsporter over te brengen op de nieuwe generatie. Ze wordt coach en richt een eigen schaatsteam op, waarmee ze naar eigen zeggen prachtige jaren beleeft. Tot 2016 is ze hoofdcoach van Team Continu, maar in hetzelfde jaar besluit ze verder te gaan als onafhankelijk adviseur. Marianne veroverde met 3 gouden Olympische medailles, 2 Wereldkampioenschappen afstanden en 1 Wereldkampioenschap sprint een warm plekje in het hart van talloze Nederlandse sportliefhebbers. Zelfs decennia na dato is Marianne een veelgevraagd spreker, jurylid van het NOS │NOC*NSF Sportgala en chef de mission van Talent TeamNL voor de Jeugd Olympische Winterspelen.